ไม่มีเวลาให้ได้เตรียมใจ
เธอลอยท่ามกลาง ผู้คนขวักไขว่
สายตาเธอส่ง ให้เราได้หลอกตัวเอง
อยากให้เวลามันเดินช้า ๆ ให้เกิดภวังค์
ในตอนที่เราสบตากัน ในคืนนั้น ในคืนนั้น
เพ้อเจ้อ คนมันเพ้อเจ้อ อาจจะเผอเรอ
มัวพร่ำเพ้อถึงเธอจนดูเพ้อเจ้อ
เผลอเจอ ถ้าฉันเผลอเจอ
เธออีกครั้งถ้าได้ร่วมหอลงโรงกับเธอ
โคตรเพ้อ ก็ฉันมันคนเพ้อเจ้อ
จะรอจะคอยจะนานเท่าไร แค่เพียงไม่เจอะเจอ
ยังเห็นเธอในฝันทุกวัน คงทำให้ใจทุเลา
อยากให้เวลามันเดินช้าๆ ให้เกิดภวังค์
ในตอนที่เราสบตากัน ในคืนนั้น ในคืนนั้น
เพ้อเจ้อ คนมันเพ้อเจ้อ อาจจะเผอเรอ
มัวพร่ำเพ้อถึงเธอจนดูเพ้อเจ้อ
เผลอเจอ ถ้าฉันเผลอเจอ
เธออีกครั้งถ้าได้ร่วมหอลงโรงกับเธอ
โคตรเพ้อ ก็ฉันมันคนเพ้อเจ้อ
เพ้อเจ้อ คนมันเพ้อเจ้อ อาจจะเผอเรอ
มัวพร่ำเพ้อถึงเธอจนดูเพ้อเจ้อ
เผลอเจอ ถ้าฉันเผลอเจอ
เธออีกครั้งถ้าได้ร่วมหอลงโรงกับเธอ
โคตรเพ้อ ก็ฉันมันคนเพ้อเจ้อ